Tarwe. Dit is het belangrijkste ‘broodgraan’ in de westerse wereld. Het meel van tarwe bevat vaak een hoog eiwitgehalte. Zowel het zetmeel, de eiwitten, als het glutennetwerk moeten van een goede kwaliteit zijn om ermee te kunnen bakken. Niet alle soorten tarwe zijn geschikt om te bakken. Ongeschikte baksoorten worden veelal in veevoer verwerkt. Ons vloerbrood is een mooi voorbeeld van tarwebrood met durum die vanwege het rijke eiwitgehalte zorgt voor meer volume.

Rogge. Dit graan is grijs van kleur en wordt ondermeer gebruikt voor het bakken van roggebrood, knäckebröd, pepernoten en ontbijtkoek. Roggemeel bevat minder eiwitten dan tarwemeel, waardoor het minder goed rijst. Door de aanwezigheid van pentosanen (koolhydraten) is er echter wel goed brood van te bakken. Zoals onze Woeste Knoest. 

Haver. Dit is het vetste graan. Haver is niet bakwaardig wat betekent dat je geen brood kunt maken van 100% haver. Dit type graan bevat daarvoor te weinig eiwitten. Je kunt het wel als toevoeging in een brood gebruiken. We kennen haver vooral van havermoutpap. Havervlokken kunnen wel aan tarwemeel worden toegevoegd voor een heerlijk smeuïg brood. Wij gebruiken haver in onze Zwitsers Meerzadenbrood.

Spelt. Dit is wat we noemen een ‘oertarwe’. Oertarwe betekent dat dit graan over de eeuwen heen geen technische "verbeteringen" heeft ondergaan. Bij tarwe is dat niet het geval. Spelt bevat meer eiwitten dan tarwe, maar minder gluten. Spelt is lastiger te verbouwen, kent minder opbrengst per hectare en lastiger te verwerken dan tarwe. Ons speltbrood maken we met speltmeel en zonnebloempitten en bakken we in blik.